Vanmorgen, fietsend naar mijn werk, gebeurde het weer. Zo’n moment dat je stil moet vallen, zelfs al trap je gewoon door. De hemel stond in brand. Laag op laag van warme tinten, alsof iemand met een groot penseel strepen had getrokken van rood naar roze naar paars, tot ver in het blauw dat nog de nacht vasthield. Ik keek naar die lucht en dacht: God is a painter… Die kleuren. Die compositie. Dat overweldigende. Dit wás kunst. Onmiskenbaar. En toch… werd ik boos. Want als er d

Gisteren vierden we het vijftienjarig lustrum van ACBS België-Nederland en het was een dag om te koesteren. In het sfeervolle Antropia in Driebergen, vlak bij het station, kwamen zo’n 130 collega’s samen om deze mijlpaal te vieren. Alles was tot in de puntjes geregeld door de lustrumcommissie die daarvoor absoluut een pluim verdient. Het voelde als een warme reünie waarin oud en nieuw samenkwamen. Daar was bijvoorbeeld Peter Heuts, oud-collega van Adelante, die ACT binnen de

Vandaag bezocht ik Jan van Genk en Corry Broshuis in de Beyart. Het werd geen gewoon bezoek, geen simpel overhandigen van een tijdschrift of een groet aan twee mensen die me dierbaar zijn. Het werd een dag die in lagen openvouwde, precies zoals kunst dat doet wanneer je er langer naar kijkt. Want Jan is niet zomaar een kunstenaar. Hij is een grootmeester. Opleidingen aan Jan van Eyck, aan de kunstacademie in Tilburg, aan de leergangen academie, nationaal bekend om zijn portre

Kennis doet ertoe, niet een beetje, maar fundamenteel. Niet alleen in dikke boeken of universiteiten, maar midden in het leven. In hoe we kijken, voelen, lijden, herstellen. Vaak begint verandering niet met een pil of een apparaat, maar met woorden, begrijpen, inzicht. En misschien is dat precies waarom ik deze blog schrijf. Omdat ik wil laten zien hoe belangrijk onderwijs is, hoe belangrijk psychologische educatie is. Gewoon in Jip-en-Janneke-taal uitleggen hoe ingewikkeld h

Er zijn boeken die niet oud worden. Niet omdat ze mooi geschreven zijn, maar omdat ze een spiegel blijven houden. George Orwell schreef in 1949 1984 - een waarschuwing, een verhaal over een wereld waarin één waarheid geldt, één leider heerst en de mens langzaam vergeet wie hij is. Een boek dat bedoeld was als waarschuwing, maar steeds meer aanvoelt als een beschrijving van vandaag. We leven in een tijd waarin we alles weten, maar steeds minder begrijpen. We horen alles, maar

(deel drie van het drieluik over angst, bewustwording en menselijkheid) Met dit derde blog sluit ik mijn drieluik over angst af. Eerder schreef ik De paradox van angst, over hoe angst mensen tegen zichzelf keert, en De lagen van angst , over hoe macht, bezit en taal met angst verweven zijn. Dit laatste deel gaat over angst in haar meest georganiseerde vorm: de politiek van angst. Een systeem waarin angst niet alleen wordt gevoeld, maar bewust wordt gevoed. ⚖️ De angst als st

Na mijn vorige blog De paradox van angst kreeg ik op LinkedIn een mooie reactie die me raakte. Een video over onderwijs en kennis. En ja, kennis doet er toe. Maar ik voelde ook iets anders. Want angst houdt zich niet aan opleidingsniveau, afkomst of achtergrond. Ze raakt ons allemaal. Of je nu werkt met je handen of met je hoofd, of je nu een titel draagt of de wereld draaiend houdt zonder die titel - angst is van iedereen. We zien het in mensen die bang zijn om te verliezen

Er is iets heel vreemds gaande. Overal in Europa zie je mensen stemmen op partijen die hun eigen bestaanszekerheid afbreken. Mensen die het moeilijk hebben, zich niet gehoord voelen, of bang zijn om iets kwijt te raken. Juist zij worden aangetrokken door de harde taal van partijen die zeggen “de waarheid te spreken”, PVV in Nederland, AfD in Duitsland. Maar het wrange is, diezelfde partijen ondermijnen precies datgene waar deze mensen behoefte, zelfs nood aan hebben: veilighe

Beeld geïnspireerd op Picasso’s vredesduif (1949) – AI-interpretatie door Art of Hearing, 2025. De vredesduif zoals we die vandaag kennen, komt van Pablo Picasso. In 1949 vroeg men hem een symbool te maken voor het eerste Wereldvredescongres in Parijs. Hij tekende geen vlag, geen gebalde vuist, maar een eenvoudige witte duif - ontstaan uit stilte, liefde en hoop. Een wereld die nog nasidderde van oorlog, zag in dat ene beeld een richting. Zijn duif vloog dwars door grenzen he

Overdag lijkt de wereld helder. De lucht is strakblauw, de zon verwarmt ons en we leven alsof dat vanzelfsprekend is. Maar die blauwe...

Gisteravond bij RTL Night met Humberto Tan gebeurde er iets dat mij diep raakte. Aan tafel zaten Albert Verlinden en burgemeester Ahmed...

Vandaag bracht mijn lieve bonus-dochter haar nieuwe studieboeken mee. Ze studeert rechten in Maastricht en vol trots liet ze me zien wat...

Sorry mensen. Ik kan er niet meer omheen. De geluiden zijn te luid geworden, de gevolgen te zichtbaar. Zwijgen is voor mij geen optie...

Journalisten zijn een van de pijlers onder onze democratie. Zij moeten macht bevragen, verhalen blootleggen en alle kanten van het debat...

Het is mijn eerste week weer terug aan het werk en ik word me steeds bewuster van iets wat ik altijd al voelde: de kracht van gewoon...

Kunst in een wereld vol ruis Londen kan voelen als één groot kloppend hart. Overal is beweging. Straten vol mensen, geluiden die elkaar...

Afgelopen week zat ik met verbijstering naar De Oranjezomer te kijken. We zagen opnieuw een tafereel dat bijna een format lijkt: mannen...

Lucas van Valckenborch | The Tower of Babel | Mittelrhein Museum Koblenz | Foto taken at the British museum Londen is een stad van...

Gisteren liep ik Harrods in. Heel even maar. Een paar minuten. Alsof ik een tempel binnenstapte – van rijkdom, geur en design. Ik wilde...

De wereld doet wat met me. Als mens, maar ook als professional. Dagelijks werk ik als zorgverlener met mensen die kwetsbaar zijn. Mensen...