De vredesduif zoals we die vandaag kennen, komt van Pablo Picasso. In 1949 vroeg men hem een symbool te maken voor het eerste Wereldvredescongres in Parijs. Hij tekende geen vlag, geen gebalde vuist, maar een eenvoudige witte duif - ontstaan uit stilte, liefde en hoop. Een wereld die nog nasidderde van oorlog, zag in dat ene beeld een richting. Zijn duif vloog dwars door grenzen heen, zonder woorden, zonder bezit. Ze werd een herinnering aan iets diepers: dat vrede niet ontst

De maatschappij heeft pijn. Chronische pijn. We voelen het in alles wat om ons heen gebeurt. De spanning, de vermoeidheid, het cynisme....

Overdag lijkt de wereld helder. De lucht is strakblauw, de zon verwarmt ons en we leven alsof dat vanzelfsprekend is. Maar die blauwe...

Gisteravond bij RTL Night met Humberto Tan gebeurde er iets dat mij diep raakte. Aan tafel zaten Albert Verlinden en burgemeester Ahmed...

Vandaag bracht mijn lieve bonus-dochter haar nieuwe studieboeken mee. Ze studeert rechten in Maastricht en vol trots liet ze me zien wat...

Sorry mensen. Ik kan er niet meer omheen. De geluiden zijn te luid geworden, de gevolgen te zichtbaar. Zwijgen is voor mij geen optie...

Journalisten zijn een van de pijlers onder onze democratie. Zij moeten macht bevragen, verhalen blootleggen en alle kanten van het debat...

Het is mijn eerste week weer terug aan het werk en ik word me steeds bewuster van iets wat ik altijd al voelde: de kracht van gewoon...

Kunst in een wereld vol ruis Londen kan voelen als één groot kloppend hart. Overal is beweging. Straten vol mensen, geluiden die elkaar...

Afgelopen week zat ik met verbijstering naar De Oranjezomer te kijken. We zagen opnieuw een tafereel dat bijna een format lijkt: mannen...

Lucas van Valckenborch | The Tower of Babel | Mittelrhein Museum Koblenz | Foto taken at the British museum Londen is een stad van...

De wereld doet wat met me. Als mens, maar ook als professional. Dagelijks werk ik als zorgverlener met mensen die kwetsbaar zijn. Mensen...

Vorige week maandag, kwart voor negen. Precies nu een week geleden. Mijn spreekuur moest nog beginnen. Mijn manager kwam binnenlopen....

De geur van koffie vult de kamer. Buiten zingen vogels, alsof er niets aan de hand is. Heel even lijkt alles normaal. Maar de wereld...

Ik zag een video viraal gaan. Een jonge vrouw, een opvallende verschijning. Witte lange jas, een glimmende Apple-hoofdtelefoon, mooi...

Er zijn van die opdrachten die je raken. Niet alleen omdat het technisch uitdagend is – een groot schilderij dat ook nog eens akoestisch...

Er zijn van die momenten dat je een wereldleider hoort spreken en je denkt: heeft hij nou echt dát gezegd, of hoorde ik het verkeerd?...

Laatst zat ik bij een diner aan tafel met een paar jongeren. Mooie, slimme mensen. Vol ideeën, vol potentie. En ergens besefte ik ineens...

Het is verkiezingstijd. En dus worden de gebruikelijke kopstukken weer van stal gehaald. De relletjes volgen elkaar op, de campagnes...

Soms loop ik door een stad - Antwerpen, Amsterdam, Maastricht - en dan zie ik ze weer: die imposante gevels uit de tijd van de “gouden...