Het boek is al geschreven. Wij zijn de bladzijdes.

“Big Brother is watching you.”

George Orwell schreef het in 1984, niet als fictie, maar als waarschuwing.

Een waarschuwing die we negeren terwijl we vrijwillig onze gezichten laten scannen, onze stemmen prijsgeven, onze levens uploaden naar algoritmes die steeds minder vragen stellen en steeds meer antwoorden afdwingen.

China doet het al openlijk. Sociaal krediet als machtssysteem. Niet in de toekomst, maar nu. Gedrag, mening, afkomst - alles wordt gewogen, gemeten en gebruikt. Het Westen? Dat kijkt toe. En kopieert. In stilzwijgen.

In Animal Farm zagen we hoe idealen sterven. “Alle dieren zijn gelijk, maar sommige dieren zijn meer gelijk dan andere.”

Kijk naar Gaza.

Daar waar kinderen begraven worden onder het puin van een ‘zelfverdediging’.

Daar waar ziekenhuizen veranderen in doelwitten.

Waar elke burgerdode eerst wordt gewantrouwd, dan gebagatelliseerd, dan vergeten.

Waar slachtofferschap wordt toegekend op basis van afkomst.

En daderschap wordt weggemasseerd met retoriek.

“Het is ingewikkeld,” zegt men.

Maar zo ingewikkeld is het niet.

Er zijn bommen.

Er zijn kinderen.

En het zijn altijd dezelfde kinderen die sterven.

De Holocaust was in haar tijd deels onzichtbaar, verzwegen, verdrongen. Maar Gaza?

Gaza is live. Elke dag. Meer dan een jaar lang.

Er is geen schuilplaats meer. Geen excuus. Geen onwetendheid.

Alleen het scrollen.

En het zwijgen.

En Netanyahu? Hij kent het script.

Hij kent de taal van angst.

Hij weet dat als je genoeg spreekt over terreur, over dreiging, over veiligheid,

mensen hun menselijkheid inruilen voor gehoorzaamheid.

Voor muren.

Voor stilte.

Net als Trump, die de democratie vermomde als show, de media als vijand en de waarheid als hinderlijke last. Fake News.

Hij komt terug. Niet ondanks zijn leugens, maar dankzij.

Omdat massa’s liever overtuigd worden dan geïnformeerd.

In One Flew Over the Cuckoo’s Nest zagen we hoe zorg een façade kan zijn voor onderdrukking.

Het systeem als medicijn. De pil als muilkorf.

En wie afwijkt, wordt gesust. Gediagnosticeerd. Geneutraliseerd.

Zoals ook vandaag kritische stemmen worden gecanceld.

Of erger: gedehumaniseerd.

De student die protesteert? Antisemiet. Opgepakt.

De journalist die vragen stelt? Onbetrouwbaar. Genegeerd.

De burger die rouwt om Palestijnse levens? Verdacht.

En dan Lord of the Flies.

Een eiland. Een groep kinderen. Geen regels.

De redelijke wordt vermoord. De schreeuwer wint.

Denk niet dat dit kinderfantasie is.

Kijk naar hoe haat groeit in commentaren. Hoe leugens zich verspreiden als waarheid.

Hoe leiders het volk niet langer informeren, maar bespelen.

Op emotie. Op angst. Op wraak.

Populisme is geen storm aan de horizon. Het is als het weerbericht.

Het is de nieuwe normaal.

Wie nuance brengt, wordt weggehoond.

Wie zwijgt, blijft veilig.

En zo schrijdt het voort.

Niet als toekomstbeeld.

Maar als heden.

De extremen zijn er al.

De Orwelliaanse staat leeft.

De boerderij is ons systeem.

Het eiland - onze media.

En Gaza?

Is het geweten van deze tijd.

Wie daar wegkijkt, kijkt weg van de menselijkheid.

Wie daar zwijgt, zwijgt over wat het betekent om mens te zijn.

En toch…

Mensen willen maar één ding: gezien worden.

Gehoord worden.

Erbij horen.

Niet als getal.

Niet als algoritme.

Maar als mens.

Misschien is dit de bladzijde waarop iemand stopt met scrollen.

Waarop iemand luistert.

Twijfelt.

Vraagt.

Misschien begint het daar.

Met boeken die ons leren kijken.

En verhalen die ons herinneren aan wie we zouden kunnen zijn.