Politieke poppenkast: wanneer clowns en marionetten regeren

De hele wereld spreekt schande van de huidige geopolitiek. Trump, Netanyahu, Poetin, Xi Jinping, Wilders… en is Boris Johnson ook nog in de zaal?! Alsof de chaos nog niet compleet genoeg is, is daar Elon Musk, de onverwachte speler die niemand zag aankomen, maar wiens invloed niet meer te ontkennen valt.

Tijdens zijn eerste ministerraad vraagt Trump stellig aan de aanwezigen wie er moeite heeft met Musk. Stilte. Niemand durft zich uit te spreken. Maar had iemand dat wél gedaan, dan had diegene de zaal mogen verlaten. Geen discussie, geen debat - gewoon weg. Dit is geen democratie, dit is een dictaat. Rode vlaggen overal: narcisme, machtswellust en een minachting voor alles wat ooit heilig was aan menselijke waardigheid.

En het blijft niet bij deze namen. In Europa en daarbuiten duiken steeds meer extreemrechtse populisten op die het politieke landschap vervormen. Viktor Orbán in Hongarije, Giorgia Meloni in Italië, Marine Le Pen in Frankrijk, Javier Milei in Argentinië. Allen belichamen ze dezelfde trend: een politiek van angst, verdeeldheid en de ontmanteling van democratische structuren.

Hoe is het zover gekomen? Hoe kunnen de belangrijkste posities in de wereld worden ingevuld door leiders die alles belichamen wat we onze kinderen níét als voorbeeld willen stellen? Democratische waarden worden uitgehold, rechtssystemen buigen onder politieke druk en de mensheid lijkt collectief te zwijgen.

En wij? Wij laten het gebeuren. We kijken toe, klagen op sociale media, maar keren daarna gewoon terug naar de waan van de dag. Is er werkelijk geen enkel mechanisme meer dat dit kan keren? Hebben we ons vertrouwen in de politiek zo volledig verloren dat we niet eens meer op zoek gaan naar alternatieven?

Where Art meets Science!

Met ongeloof blijf ik achter. Mijn vertrouwen in politiek is verdwenen. Maar mijn geloof in kunst en wetenschap blijft. Want als ergens nog een vonk van verandering gloeit, dan is het daar. Niet in het cynisme, niet in de onverschilligheid, maar in creativiteit en het zoeken naar waarheid. Ik blijf hopen dat ergens, te midden van deze waanzin, een weldenkend mens opstaat met een oplossing.

Zoals George Orwell ooit schreef: “In a mad world, the insane are sane.” Als de wereld gek is geworden, is krankzinnigheid misschien nog de enige logische reactie. Maar laten we hopen dat rede en wijsheid ooit weer een plaats gaan krijgen. Want als wij zwijgen, laten we de waanzin toe.