Horen is zoveel meer dan enkel de oren

De mens is als een kunstwerk. Gelaagd, onvolmaakt, soms gebroken - maar juist daarin uniek, krachtig en levend.

En precies zo zie ik mijn vak als audioloog: niet als een rij protocollen of technieken, maar als de stille kunst om te zien wat niet meteen zichtbaar is.

Ik denk vaak aan Michelangelo, die zei dat het beeld al in het marmer zat; hij hoefde alleen weg te halen wat niet nodig was. Dat is voor mij de essentie van audiologische revalidatie: samen ontdekken wie iemand altijd al was - achter het lawaai, de angst, de tinnitus of het gehoorverlies.

En daarvoor heb je meer nodig dan alleen een hamer. ACT (Acceptance and Commitment Therapy) is een prachtig instrument, net als CGT (Cognitieve Gedragstherapie) en exposuretherapie. Maar wie denkt dat alleen die ene hamer - of één enkele methode - voldoende is, ziet niet het hele beeld.

Een beeldhouwer gebruikt tientallen soorten gereedschap: hamers, beitels, vijlen, raspen, zelfs schuurpapier voor de details. Het is niet de hamer die de David van Michelangelo maakte; het is de kunstenaar die wist wanneer welk gereedschap nodig was en het geheel in zijn hoofd en hart al zag voordat het zichtbaar werd.

Zo is het ook in ons vak. Het is niet de losse techniek die het verschil maakt, maar het geheel aan gereedschappen én het vakmanschap, de ervaring, de menselijkheid waarmee ze worden gebruikt. Het vraagt ogen die durven kijken, handen die weten te wachten en een hart dat luistert naar meer dan alleen woorden.

En dat doe ik nooit alleen. Want echte audiologische revalidatie ontstaat in ontmoeting en samenwerking: een multidisciplinair team van audiologen, psychologen, artsen, therapeuten en maatschappelijk werkers. Samenwerking met artsen, audiciens en andere specialisten in de regio. Ieder brengt een eigen gereedschap, een eigen blik, een eigen kleur in het geheel. Samen zoeken we naar wat het meest past bij die ene mens die voor ons zit - man of vrouw, jong of oud - met zijn of haar eigen verhaal.

Dit is mijn passie.

Niet simpelweg een klacht ‘wegwerken’ of ‘behandelen’, maar het zichtbaar maken van de mens achter het geluid. Het verhaal horen dat nooit volledig in een audiogram past. De kracht vinden die juist schuilt in kwetsbaarheid.

Zoals het beeld van Michelangelo pas tevoorschijn kwam toen hij het overbodige weghakte, zo kan ook in ons vak iets prachtigs ontstaan. Niet door harder te vechten tegen het geluid, maar door te luisteren naar wat het misschien wil vertellen.

En precies daarin ligt voor mij de ware kunst van horen:

Niet het doven van het geluid, maar het aanraken van wie iemand werkelijk is - ondanks, of misschien juist dankzij, het geluid dat hij of zij meedraagt.

Want achter elk audiogram zit een mens.

Met een verhaal, met angst, met hoop en met kracht.

En dát is uiteindelijk het echte meesterwerk.

Where ART meets Science.