Een skyline, een keuken en een droom die groter is dan het doek

Er zijn van die opdrachten die je raken. Niet alleen omdat het technisch uitdagend is – een groot schilderij dat ook nog eens akoestisch absorberend moet zijn – maar vooral omdat het een plek mag gaan veranderen. Een plek waar mensen samenkomen, lachen, eten, leven. Een plek waar geluid soms te hard en woorden te zacht zijn.

Deze keer mag ik zo’n opdracht gaan uitvoeren. Voor een moderne keuken, een prachtige ruimte waar familie en vrienden samen tafelen, maar waar de slechte akoestiek de gesprekken belemmert. Het idee: een groot doek dat niet alleen de galm breekt, maar ook de ziel van die plek vangt. Een doek van maar liefst 1,80 meter hoog en 1,50 meter breed – het grootste dat past op die muur.

En het mooiste? Ik mag in overleg met de opdrachtgevers de skyline van Gronsveld verwerken. Herkenbare punten, misschien een toren, een silhouet, iets waardoor je zelfs als je de ogen sluit, ‘hoort’ waar je bent. Kunst als herinnering, kunst als akoestiek, kunst als verbinding.

De magie van skyline en kleur

Het doet me denken aan een ander doek dat ik ooit maakte, gebaseerd op een foto van Guy van Grinsven. Een zondagochtend aan de Maas, richting Sint Pieter. De mysterieuze stilte van water en lucht, gevangen in verf en textuur. Een schilderij dat vier keer als inspiratiebron diende en nu zelfs op de cover prijkt van ENT & Audiology News.

Die ervaring neem ik mee. Want het is niet alleen verf op doek. Het is het verhaal dat fluistert vanuit elke laag, elke kleur, elk stuk skyline. Het is het zachte schuren van roller over linnen, het zoeken naar balans tussen rust en spanning, tussen herkennen en verrassen.

Kunst die iets teruggeeft

Maar er is meer. Terwijl ik dit doek ontwerp, groeit er een ander idee in mij. Wat als ik, tegelijk met dit schilderij, nog een aantal extra doeken maak? Doeken die ook verkocht kunnen worden – niet om mijn eigen atelier groter te maken, maar om iets terug te geven.

Ik sta in contact met artsen, diplomaten, mensen die bijna letterlijk aan het front staan van de tragedie in Gaza. Mensen die proberen levens te redden, terwijl de wereld soms wegkijkt. Hoe mooi zou het zijn als kunst niet alleen muren kan verzachten, maar ook harten kan openen – en portemonnees kan bewegen tot gulheid?

Durven dromen van groot

Ik zag laatst in het NRC een artikel over een kunstenares die haar doeken verkoopt voor 20.000 tot 30.000 euro. Of die handtas, onlangs nog geveild voor miljoenen. Het laat zien: waarde zit niet alleen in verf of leer, maar in het verhaal, de emotie, de betekenis erachter.

En ergens durf ik te dromen: wat als ik met mijn verhaal, mijn doeken, ook zo’n liefhebber of verzamelaar bereik? Iemand met middelen én hart. Iemand die ziet dat dit niet zomaar een schilderij is, maar een kans om echt verschil te maken. Stel je voor: één verkocht doek kan al tienduizenden euro’s betekenen voor directe hulp.

Kunst, akoestiek en compassie

Ik geloof dat kunst meer kan dan mooi zijn. Het kan ruimtes beter maken – letterlijk en figuurlijk. Het kan echo’s dempen, gesprekken versterken en zelfs de stilte betekenis geven. Maar het kan ook een brug slaan tussen werelden die anders ver uit elkaar liggen: de keuken in Gronsveld en een ziekenhuis in Gaza.

En ja, misschien klinkt het groot. Maar grote dromen beginnen vaak met een klein idee, een leeg doek, een eerste streek verf.

Ik neem jullie mee

De komende tijd ga ik jullie meenemen in dit proces. Hoe het doek groeit. Hoe ik speel met de skyline. Hoe kleurcomposities ontstaan. Hoe gesprekken met de opdrachtgevers leiden tot nieuwe ideeën. En hopelijk ook: hoe ik extra doeken maak, bied, verkoop – en hoe we samen iets kunnen betekenen voor mensen die alles dreigen te verliezen.

Want uiteindelijk is kunst nooit alleen van de maker. Het is van iedereen die het ziet, voelt, deelt – en soms zelfs redt.

Slot

Ik hoop dat jullie dit avontuur willen volgen. Misschien ken je iemand die geraakt wordt door dit verhaal. Of misschien wil je zelf meedenken, meehelpen, meedoen. Kunst kan muren verzachten, maar harten nog veel meer.

Blijf kijken. Blijf luisteren. Blijf voelen.

Ik hou jullie op de hoogte.

Dyon