De pester een podium geven en het collectief zwijgen dat volgt

Er wordt volop geroemd hoe Rutte met Trump is omgegaan.

Hoe hij hem “binnenboord hield”, zijn ego streelde, de schade beperkte.

Er is bewondering voor de diplomatie.

Voor de kalmte.

Voor het resultaat.

Maar ik denk: is dit werkelijk iets om trots op te zijn?

Want wat hier gebeurde,

het inpakken van een narcistisch leider met egostrelende woorden, koninklijke eer en militaire pracht,

dat is iets wat we al veel langer kennen.

We kennen het van het schoolplein.

Waar het kind dat pest met fluwelen handschoentjes wordt benaderd.

Omdat anders de sfeer verpest wordt.

Omdat anders “alles escaleert”.

We kennen het van onveilige werkvloeren.

Waar de dominante collega zijn gang mag gaan, omdat niemand het aandurft om ‘nee’ te zeggen.

Omdat het makkelijker is om mee te buigen dan te botsen.

We kennen het van gezinnen.

Waar verbaal geweld wordt genegeerd, en gezwegen wordt omwille van “de vrede”.

Waar het slachtoffer leert om de sfeer te lezen, en zichzelf aan te passen.

En nu kennen we het op geopolitiek niveau.

Waar leiders niet meer corrigeren, maar kalmeren.

Niet meer benoemen, maar sussen.

Het probleem?

Wie pest, leert niets als niemand iets zegt.

Wie angst zaait, wordt sterker als iedereen meebuigt.

Wie het luidste roept, krijgt vanzelf gelijk, als niemand meer spreekt.

En erger nog:

Het belonen van dat gedrag laat niet alleen de pester losgaan,

het moedigt ook anderen aan om dat gedrag te kopiëren.

Want we geven een signaal af: zo werkt het kennelijk.

Wie dreigt, krijgt aandacht.

Wie eist, wordt bediend.

Wie over grenzen gaat, krijgt er een stoel bij.

Als klinisch fysicus zie ik de impact van langdurige onveiligheid.

Op het zenuwstelsel. Op vertrouwen. Op de hele mens.

En als mens zie ik nu hoe collectieve stiltes ook collectieve schade veroorzaken.

🔻 En misschien is dat nog wel het pijnlijkste besef van deze week:

als ik dit gedrag in een behandelkamer zou zien,

als zorgverlener, ben ik verplicht om het te melden.

Waarom zwijgen we dan nu?

We kunnen en mogen dit geen diplomatie noemen.

Het is conflictvermijding.

Het is zwijgend instemmen.

En het is gevaarlijk.

Want zolang we de pester een podium geven,

bouwen we geen vrede.

We stellen enkel het conflict uit

tot het zich opnieuw aandient.

Harder. Gevoellozer. Normaler.

Het wordt tijd dat iemand opstaat.

Niet om te schreeuwen.

Maar om stil te blijven staan, en te zeggen:

“Dit is niet oké.”

Niet uit angst. Maar uit verantwoordelijkheid.

Het spijt me, hoe geniaal politiek, diplomatiek dit hele spel wellicht is gespeeld, maar ik kan er niks aan doen, voor mij blijft het een kleuterklas. En dat op het wereldtoneel.

Was het maar toneel waar we naar keken. Maar dit is bittere ernst. Onschuldige mensen, kinderen, baby’s…ze sterven omwille van dit spel.

#NAVO #Rutte #Trump #Pestgedrag #NietZwijgen #Wereldtoneel #PsychologieVanMacht #MenselijkeWaarden

Picture by ChatGPT