Mijn laatste gesprek op het spreekuur is vaak meer dan alleen een medisch consult. Alsof het universum elke keer een moment creëert voor een diepere dialoog. Vandaag was weer zo’n moment.
Mijn laatste patiënt was een man van 88 jaar, maar je zou hem eind zestig geven. Vitaal, helder van geest, nog volop in het leven. Enkel een flink gehoorverlies, maar dat nam hij voor lief. “Op deze leeftijd mag je niet klagen, dat gehoorverlies hoort er bij!” zei hij met een glimlach.
Zijn trots was bijna tastbaar toen hij over zijn dochters sprak: de een CEO in een Amerikaans bedrijf, de ander specialist in de gezondheidszorg. En precies over die gezondheidszorg ging ons gesprek deze namiddag.
De onmenselijkheid van regels
Anderhalf jaar geleden verloor hij zijn vrouw. Twee jaar lang had hij haar met liefde verzorgd in een private zorginstelling. Hij had zelfs bij haar “ingewoond”. Maar hij mocht er in de ochtend niet met haar eten. Zichzelf verzorgen in dat huis was ook niet toegestaan. Dus moest hij telkens terug naar zijn eigen huis. Een systeem vol regels die niets meer met zorg te maken hebben.
Hij vertelde over de absurde situaties die hij had meegemaakt. Over hoe marktwerking de zorg had uitgehold. Hoe zorg werd gezien als een investering, een businessmodel, waar winst belangrijker was dan welzijn. Waar beursgenoteerde bedrijven geld verdienden over de rug van kwetsbare mensen. Dure managers, controlemechanismen, protocollen die het werk van zorgverleners eerder belemmerden dan ondersteunden. Zorg die steeds minder draait om zorg.
“De wereld op haar kop, ik kan er een boek over schrijven” zei hij.
Hoe willen we de toekomst vormgeven?
Zijn woorden raakten iets in mij. We kunnen als samenleving blijven investeren in controle en winstmaximalisatie, maar ten koste van wat? Als we willen dat zorg nog steeds zorg is - menselijk, waardig en toekomstbestendig - dan moeten we nu in actie komen.
En juist hier komt kunst in beeld.
Where ART meets Science: kunst als stem
Mijn hoop? Dat kunst een beweging kan starten.
Als een banaan met ducttape aan een muur tonnen waard kan zijn en het wereldnieuws haalt, dan moet een kunstwerk met een goed verhaal toch veel meer kunnen betekenen?
Kunst heeft ons altijd al een spiegel voorgehouden, ons uitgedaagd om anders te kijken. Maar wat als kunst niet alleen confronteert, maar ook bijdraagt?
Met Where ART meets Science wil ik de kracht van kunst en wetenschap samenbrengen. Niet alleen om bewustzijn te creëren, maar om impact te maken. Kunst die niet alleen wordt bewonderd, maar ook iets teruggeeft aan de wereld.
Wat als we kunst kunnen inzetten als financieringsbron voor projecten die écht het verschil maken? Zorginitiatieven die het anders durven te doen, zoals Het Andere Wonen, waar mensen met dementie zorg krijgen in een omgeving die voelt als thuis. Zorginstellingen waar medewerkers die het échte werk doen, ook de financiële waardering krijgen die ze verdienen. Waar hulp niet wordt gezien als kostenpost, maar als kern van een menselijke samenleving.
Kunst als hefboom voor verandering?
Dat is de droom. En ik geloof dat het kan. Ik ga er gewoon voor. Stap voor stap.
Where ART meets science.
Comentarios