Hulp gezocht voor een nieuwe werkplek – maar eigenlijk gaat dit over iets groters

Soms fantaseer ik:

Stel dat Vincent van Gogh in zijn tijd had gevraagd om een plek om te werken.

Zou iemand hem geholpen hebben?

Zou iemand zijn talent herkend hebben nog vóór de wereld het zag?

Wanneer weet je dat een gebaar later betekenis krijgt, misschien wel blijvende betekenis?

En laat ik één ding heel duidelijk zeggen:

ik voel mij geen Vincent van Gogh.

Maar zijn verhaal laat wel zien hoe belangrijk het is

dat iemand op het juiste moment zegt: “Ik zie iets in jou. Ga door.”

Dat ene kleine gebaar kan alles in beweging zetten.

In de kunstwereld gaat het nooit alleen om verf en doek.

Het gaat om het verhaal erachter.

Dat verhaal maakt ons mens.

Een banaan met ducttape aan de muur kan miljoenen waard worden

omdat iemand het durfde te zien als meer dan een banaan.

Een schilderij van Van Gogh werd pas onbetaalbaar

toen de vrouw van Theo – zijn schoonzus – de verhalen achter de doeken begon te vertellen.

Toen pas zag de wereld wat er altijd al in verscholen had gezeten.

Ook ik draag een verhaal met me mee.

Niet alleen als beeldend kunstenaar,

maar ook als audioloog, als ACT-trainer, als mens die dagelijks luistert naar wat gehoord wil worden.

Mijn werk gaat over de psychologie van het horen,

over licht in de duisternis,

over groeien ondanks ruis.

En nu sta ik op een belangrijk punt.

Binnen een paar weken moet ik mijn tijdelijke atelier verlaten.

Antikraak betekent telkens opnieuw verhuizen, telkens opnieuw beginnen.

En dat is oké, want kunstenaarschap is voor mij geen hobby maar een roeping.

Maar deze keer zoek ik een plek waar ik kan blijven, echt blijven.

Een ruimte met licht, stilte, leven, adem.

Een plek waar mijn grote doeken kunnen groeien, waar kunst en wetenschap elkaar blijven ontmoeten.

En hier komt de vraag die groter is dan alleen een ruimte:

Wie ziet de kans om onderdeel te worden van dit verhaal?

Wie geeft de gouden tip?

Wie durft te zeggen: hier, hier mag jij groeien.

Als iemand straks zegt:

“Weet je nog, dat kleine gebaar? Ik wees hem die plek aan.”

dan is dat onderdeel van een groter verhaal – en verhalen zijn wat blijft.

Dus:

Ken je een grote, betaalbare ruimte in Zuid-Limburg of het Heuvelland?

Een oude loods, een schuur, een plek waar licht binnenvalt en waar stilte hoorbaar is?

Laat het me alsjeblieft weten.

Soms is dat ene bericht het begin van iets dat later betekenis krijgt.

En misschien, heel misschien, ben jij degene die dat licht aansteekt.

Only the light can silence the darkness.